Zondag 17 augustus is Freek Stap op 75 jarige leeftijd overleden...
Ik trof Freek, hoe kan het ook anders, de eerste keer op de bijenstal. Vanaf het begin klikte het en werd ik zeer vriendelijk door hem ontvangen. Met groot enthousiastme vertelde hij me over de bijen.
De liefde voor de bijen en alles eromheen was zeer kenmerkend voor hem.
Als stalbeheerder van de bijenstal "Langszij de wilgen" in het mooie LeRoy-gebied, maakte hij bijna dagelijks een rondje langs de stal. Hij hield de andere imkers op de hoogte van de ontwikkelingen van de diverse bijenvolken. Even was het stil op de stal, slechts twee imkers maakten gebruik van de prachtige plek. Maar snel zouden zich nieuwe imkers aanmelden en de stal bloeide weer helemaal op. Het is een leuke groep nu, afwisselend en met ideeën en inzichten die soms zeer uiteenlopen. Freek vond vooral die uiteenlopende ideeën mooi. Daar kon je mooi over praten en zo tot nieuwe dingen komen.
Als de dag van vandaag herrinner ik mij dat we samen stonden na te praten onder de lantarenpaal, die het paadje naar het hek van de stal markeert. Er was net een schoolklas geweest om naar de bijen te kijken. "Wat zou het mooi zijn om een extra ruimte te hebben, dan was het makkelijker om een grote groep te onvangen en was je minder afhankelijk van het weer". Ook stroom voor een lichtje zou erg makkelijk zijn voor de donkere dagen, en als er dan toch gegraven moest worden kon er misschien ook wel een waterleiding bij.
Plannen werden gemaakt en samen gingen we met onze uitgewerkte plannen naar de Beheergroep waar we groen licht kregen. Met gebundelde kracht, iedereen droeg zijn steentje bij zoals gewoonlijk op de stal, werden de plannen uitgevoerd.
Tijdens de bouw van de extra ruimte werd de naam " 't Staphûs" gelanceerd. Freek maakte heftig bezwaar en dreigde naar het bestuur van de Beheergroep te stappen, maar in de twinkeling van zijn ogen kon je zien dat hij het maar wat mooi vond en voor mij is het dan ook gewoon 't Staphûs gebleven.
De bijenstal was voor Freek zeer belangrijk. Niet alleen de bijen maar ook de contacten die eruit voortvloeiden, de tripjes die hij maakte en de excursies die hij gaf. Het was...leven!!!
Weer is het stil op de stal...heel even maar...de bijen danken Freek voor wat hij heeft gedaan voor ze. En zelfs hier in Zweden zijn de bijen even rustig.
Freek laat geen leegte achter. Hij droeg zijn kennis over aan velen. Van schoolkinderen tot volwassenen. Hij bouwde 't Staphûs en zette een grote stempel op wat de bijenstal is geworden. En als het straks weer voorjaar wordt bloeit het Leroy-gebied en halen de bijen hun nektar en stuifmeel. En elke keer als een imker zijn bijenkast open zal doen herleeft de kennis van Freek, kennis die hij op hem of haar heeft overgedragen....
Verdriet is er natuurlijk wel.
Wij wensen ook de Familie veel sterkte toe en de kleinkinderen waar Freek zo trots over kon praten.
Bedankt Freek.
Ik trof Freek, hoe kan het ook anders, de eerste keer op de bijenstal. Vanaf het begin klikte het en werd ik zeer vriendelijk door hem ontvangen. Met groot enthousiastme vertelde hij me over de bijen.
De liefde voor de bijen en alles eromheen was zeer kenmerkend voor hem.
Als stalbeheerder van de bijenstal "Langszij de wilgen" in het mooie LeRoy-gebied, maakte hij bijna dagelijks een rondje langs de stal. Hij hield de andere imkers op de hoogte van de ontwikkelingen van de diverse bijenvolken. Even was het stil op de stal, slechts twee imkers maakten gebruik van de prachtige plek. Maar snel zouden zich nieuwe imkers aanmelden en de stal bloeide weer helemaal op. Het is een leuke groep nu, afwisselend en met ideeën en inzichten die soms zeer uiteenlopen. Freek vond vooral die uiteenlopende ideeën mooi. Daar kon je mooi over praten en zo tot nieuwe dingen komen.
Als de dag van vandaag herrinner ik mij dat we samen stonden na te praten onder de lantarenpaal, die het paadje naar het hek van de stal markeert. Er was net een schoolklas geweest om naar de bijen te kijken. "Wat zou het mooi zijn om een extra ruimte te hebben, dan was het makkelijker om een grote groep te onvangen en was je minder afhankelijk van het weer". Ook stroom voor een lichtje zou erg makkelijk zijn voor de donkere dagen, en als er dan toch gegraven moest worden kon er misschien ook wel een waterleiding bij.
Plannen werden gemaakt en samen gingen we met onze uitgewerkte plannen naar de Beheergroep waar we groen licht kregen. Met gebundelde kracht, iedereen droeg zijn steentje bij zoals gewoonlijk op de stal, werden de plannen uitgevoerd.
Tijdens de bouw van de extra ruimte werd de naam " 't Staphûs" gelanceerd. Freek maakte heftig bezwaar en dreigde naar het bestuur van de Beheergroep te stappen, maar in de twinkeling van zijn ogen kon je zien dat hij het maar wat mooi vond en voor mij is het dan ook gewoon 't Staphûs gebleven.
De bijenstal was voor Freek zeer belangrijk. Niet alleen de bijen maar ook de contacten die eruit voortvloeiden, de tripjes die hij maakte en de excursies die hij gaf. Het was...leven!!!
Weer is het stil op de stal...heel even maar...de bijen danken Freek voor wat hij heeft gedaan voor ze. En zelfs hier in Zweden zijn de bijen even rustig.
Freek laat geen leegte achter. Hij droeg zijn kennis over aan velen. Van schoolkinderen tot volwassenen. Hij bouwde 't Staphûs en zette een grote stempel op wat de bijenstal is geworden. En als het straks weer voorjaar wordt bloeit het Leroy-gebied en halen de bijen hun nektar en stuifmeel. En elke keer als een imker zijn bijenkast open zal doen herleeft de kennis van Freek, kennis die hij op hem of haar heeft overgedragen....
Verdriet is er natuurlijk wel.
Wij wensen ook de Familie veel sterkte toe en de kleinkinderen waar Freek zo trots over kon praten.
Bedankt Freek.
1 opmerking:
Martijn,
Bedankt voor je mooie verhaal en steun.
Names de famillie,
Tonnie Stap
Een reactie posten