Opa Schoneveld

".....Breng je spulletjes op orde, leen mijn kam en was nog een keer je gezicht.

Deze dag is voorbij.

Het feest is voorbij ondanks dat allen feestvieren, het gesprek is verstomd

ondanks dat iedereen nog spreekt.

Hier is alles gedaan. Houd je adem even in en glip er stiekem tussenuit.

Kun je zien wat er aan de hand is? Begrijp je wat er nu gebeurd?

Al je vragen en overdenkingen worden beantwoord.

Nu is het tijd om je lief terug te vinden. Laat los vraag ik je, geen weerstand meer.

Sta op, kijk herboren in het rond. Loop naar de deur waar het licht door kiert.

Ga daarheen waar het licht op zijn schoonst is. Verlaat deze wereld en vergeet ons niet....."

Andries Jan Schoneveld

21 februari 1912 - 7 december 2008

Groningen

In de zomer van 2008 bezochten we Opa nog en namen toen afscheid van elkaar. Hij was moe en ziek. Door zijn sterke hart kreeg ik de stille hoop om hem nog te zien tijdens de kerstdagen.

Mijn moeder belde me op een avond op, Opa had zijn rust gevonden.

Straks op 21 februari is het opa's geboortedag. Ik had hem in de zomer willen zeggen wat hij voor mij betekende en wat ik van hem vind, maar woorden ontbraken me en het enige wat ik hem kon geven was een traan. Hij gaf mij een traan terug.

Soms zijn dingen niet uit te spreken.

Ik ga het ook niet meer proberen. Trots ben ik dat ik zijn naam draag.

Altijd als ik aan Opa denk, denk ik ook aan Oma Schoneveld.

Ik was een jaar of 18 en bezorgde kranten met een brommer bij de verschillende bejaardentehuizen. Ook het Heymanshuis was een bezorgadres. Vlak voor de flat waar Opa enOma woonden. Ondanks dat ik eigenlijk geen tijd tijdens de ronde had ging ik altijd even aan.

Tijdens een winter kreeg ik van Oma de handschoenen van Opa te leen. Hij kreeg ze nooit meer terug. Handschoenen geven je warmte, precies wat ik voel als ik aan hun denk.

Een van de handschoennen raakte ik kwijt, de andere zit na 31 jaar nog steeds in mijn rugzak.

Opa en Oma Schoneveld bedankt voor alles.

Martijn Andries ter Harkel