solliciteren

Regelmatig kijkt Karin in het krantje naar advertenties. Op een forum van Zweden gangers is het algemeene praatje dat het lastig is een baantje te krijgen, en sommige mensen keren zelfs weer terug bij het gebrek aan het vinden hiervan. Als ze horen dat je uit het buitenland komt ben je uitgekakt. U hoort nog van ons, don´t call us, we call you......Dat is het antwoord waarna een heeeeele lange stilte volgt waarin ze natuurlijk nooit weer bellen.

Er werd een underskoterska gevraagd. Dat is een soort thuiszorg bij een bejaarden huis, hulp bij revalideren etc. Dat leek Karin wel wat, eens wat anders als produktie en lekker onder de mensen. Wie niet waagt die niet wint.
Het gebouw staat in Lagan en is amper een kilometer bij ons vandaan. Na een paar telefoontjes geen succes, dan maar langs. De oude beproefde methode. Gewoon je gezicht laten zien.
En ja hoor, Karin kan komende dinsdag aan het werk. Dan wordt ze een beetje ingewerkt en krijgt ze te horen hoe ze in de zomer gaat draaien. Na de zomer zullen ze dan kijken of er een baan voor een langere periode in zit.

Telefoon.....ja ik heb je nummer gekregen van een collega, kun je dinsdag na het werk bij mij langs komen? Ik heb waarschijnlijk een vaste baan voor je.....
Moet het niet gekker worden....
Het is een baan waarbij ze kan werken met gehandicapten. Een buurvrouw wist al te vertellen dat dat een prima plek was om te werken.

Klinkt goed allemaal en Karin is best nerveus...we houden jullie op de hoogte.